کد مطلب:29560 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:97
هر چه را بخواهد كه [ هست] شود، می گوید: «باش!» و آن چیز، [ هست ]می شود، امّا نه با صدایی كه به گوش برسد، و نه با آوازی كه شنیده شود. به راستی كه سخن خدای سبحان، همان كار اوست. ایجاد می كند و شكل می دهد، در حالی كه چیزی قبل از آن نبود، و اگر آن چیزْ قدیم بود، لازم بود كه خدای دیگری باشد.[1]. 5286. امام علی علیه السلام: خداوند با موسی علیه السلام به گونه ای سخن گفت بدون به كارگیری اعضا و ابزارها و بدون استفاده از لب و زبان.[2]. 5287. امام علی علیه السلام: هموست كه با موسی علیه السلام به گونه ای سخن گفت، و نشانه های بزرگ خود را نشانش داد، بی آن كه اعضا یا ابزارهایی را و لَبی یا زبانی را به كار گیرد.[3]. 5288. امام علی علیه السلام: همواره خداوند را - كه بخشایش او فراوان است - در بُرهه ای پس از بُرهه دیگر از زمان، و در دوره های فَترت، بندگانی است كه با آنان، در اندیشه شان راز می گوید و از درون خِردهایشان با آنها سخن می گوید.[4].
5285. امام علی علیه السلام: خبر می دهد، ولی نه به زبان و گوشت پاره دهان. می شنود، ولی نه از راه سوراخ گوش ها و یا ابزارها. می گوید، ولی نه با ادا كردن لفظ. نگاه می دارد، امّا نه با تحمّل رنج حفظ كردن....